Ինչքան էլ ծանր ու անբնական
Թվա քեզ հիմա կյանքում ամեն ինչ,
Մարդիկ փոխարկվեն համր ստվերների
Կամ ոստյաններ հյուսեն մեկմեկու համար,
Ես լույսի նման կփռվեմ ճամփիդ,
Եվ կնճիռները կհարթեմ ցավիդ:
Թե երազիդ մեջ դու անգամ տնքաս
Կհսկեմ քունդ հրեշտակի պես,
Եվ քո աչքերը արևով կօծեմ
Ու կսիրեմ քեզ մինչև լուսաբաց:
Իսկ եթե մի օր ես հեռվից հեռու
Զգամ` չես կարող ապրել առանց ինձ,
Ես յոթ տապանից հող կվերցնեմ,
Աղավնու թևով կթռչեմ քեզ մոտ,
Որ ծառը սիրո մեր միշտ կանաչի,
Քանզի կարոտի մառանները իմ
Լցված են քեզնով, քո համբույրներով:
Առանց քեզ երգի մի հնչյուն եմ ես,
Քեզ հետ` աննման մի ձայնադարան,
Առանց քեզ` ծառի տերեւ եմ քշվող,
Քեզ հետ` բերքատու մի ողջ ծառաստան…
Ինձ հետ եղիր միշտ, այնպես ինձ սիրիր,
Որ Տերը սերն իմ մեղք չհամարի…